Om
09:00u vertrekken we naar Bayamo, een klein stadje
zo'n 130 kilometer terug naar het westen.
Voordat we echter die kant op gaan, gaan we eerst nog de Basiliek van Santiago de Cuba bezichtigen. Gelukkig schiet de chauffeur dit ook te binnen, hij was al richting Bayamo gereden. Dus de bus gekeerd en wij naar de Basiliek. Ach, het is een kerk, we hebben daar niet zoveel mee. Wel grappig dat er ook hier best veel geschooid wordt om zeep, pennen en geld. Leuk en handig, dat communistische en socialistische regime....
We bekijken de kerk en besluiten maar weer in de bus te gaan zitten, erg bijzonder was het niet. Wel heel druk, de kerk is dé bedevaartsoort van Cuba. Na een half uur heeft iedereen het ook wel gezien, en vertrekken we daadwerkelijk richting Bayamo. Zonder verdere stops onderweg, er valt namelijk niets te stoppen. Er is geen cafetaria waar we even koffie kunnen drinken onderweg.
In Bayamo aangekomen gaan we dan ook eerst naar een cafetaria. Gelukkig is er koffie, dat wil hier nog wel eens op zijn. Ze hebben een knoepert van een koffieautomaat staan, echter zonder espresso en cappuchino. Dus maar gewoon koffie. En voor Gea thee. Zowel de koffie als de thee waren best wel smerig. Anders dan we hier gewend zijn. Maar, dat was gezien de prijs ook niet verwonderlijk. De bus staat geparkeerd naast de cafetaria. We kijken precies op de achterkant van de bus uit, en zien opeens een oud Cubaantje, dronken als een meleijer, de bus gaan poetsen. Alleen de achterkant. Eerst met een vies lapje, daarna met z'n t-shirt. Komen we later bij de bus, staat hij dus netjes bij de ingang met z'n hand op. Bijna iedereen gaf 'm een fooi. Volgens mij heeft dat mannetje in een dag nog nooit zoveel geld opgehaald.
Verder naar het hotel. Ligt midden in het centrum van Bayamo, aan het hoofdplein. Werkelijk een prachtig plein met heel veel bankjes een een serene rust. Dat belooft wat, we hebben nu al zin om op de bankjes te gaan zitten. Maar, eerst lunchen in de naastgelegen cafetaria. Lekker en simpel (kippesoep met broodjes).
Na de lunch neemt Tania ons mee naar de lokale Casa de la Trova (het muziekhuis). Hier wordt muziek gemaakt en krijgen we een erg lekkere cocktail, waarvan we zelf kunnen bepalen hoeveel rum er in gaat. Nou, je weet het dan wel....
Na een uurtje zijn we terug gegaan naar het hotel. Dan zijn ook de kamers gereed en kunnen we hier naar toe. We moeten zelf de koffers 2 etages omhoog sjouwen langs een best wel smalle trap. Bij onze kamer aangekomen krijgen we de deur niet open. Is een handigheidje, maar dat leren ze ons snel. De kamer is erg klein, de douche nog kleiner. Alles hangt als los zand in elkaar en het uitzicht is ook erbarmelijk. Dit is toch echt wel het slechtste hotel waar we ooit hebben gezeten. Eén grote bende. Maar ach, het is voor één nacht, dus we houden het wel uit (later gaan we douchen, komt er bijna geen water uit de kraan. En moet je het douchegordijn open laten, anders heb je maar 50cm, en dat is ongelogen, de ruimte om je te wassen).
Na het wegzetten van de koffers zijn we weer naar de lobby gevlucht. Zoals iedereen. We krijgen een welkomstdrankje (Cuba Libre met wel erg weinig rum). We houden het hier dan ook snel voor gezien en gaan de gezellige stad in. We lopen over het mooie plein richting de winkelstraat. Een heuse straat met winkels. Dat hadden we nog niet gezien hier.
Halverwege was er een festival waar door leerlingen van de militaire school gedanst werd op de typische Cubaanse muziek. De salsa dus. Hebben we even naar staan kijken.
De winkelstraat was leuk om te zien, maar stelt weinig voor eigenlijk. Wel voor de Cubanen, maar die zien dat dan ook anders. De straat op zich was echter wel weer leuk.
Gea kocht nog een stel slippers, want op het plein liep een oude mevrouw op wel heel oude en versleten slippers. Die dingen kosten, omgerekend, nog geen twee euro.
Dus wij weer terug naar het plein, gezellig op een bankje gaan zitten onder de bomen, in de schaduw. Samen met Ron, Corrie, Nico en Tinie. Hier hebben we gezellig zitten kletsen en drinken. Wat een goed leven zo. En maar kijken of we de oude mevrouw met de versleten sloffen weer konden vinden. Maar helaas. Pas toen we terug liepen naar het hotel zagen we haar zitten. Gea heeft haar oude sloffen geruild voor nieuwe. Wat was ze daar blij mee....
Terug in het hotel gedouched (met wel erg weinig water, haar wassen zit er hier al helemaal niet in). En dan even lekker zitten, wachten tot we weer kunnen eten. Tania kent hier een leuk plekje. Een particuliere eetgelegenheid (wel een echte en dus een goede) gerund door een jonge man (een lekker ding volgens Tania). We zullen zien!
Om 20:00 vertrekken we te voet naar het restaurant. We komen aan en lopen dwars door de woning naar de achtertuin. Onderweg iedereen netjes een handje gegeven, we zijn tenslotte op visite nietwaar. In de tuin staan de tafels al helemaal klaar. Wat er precies misging is onduidelijk, maar er was maar nét genoeg serviesgoed voor ons allemaal. Maar het eten was voortreffelijk. Met liefde klaargemaakt, en met evenzoveel liefde opgegeten. Helaas was de wijn redelijk snel uitverkocht, maar dat is niet anders.
Na de maaltijd zijn we teruggelopen naar het hotel. Op het plein was het een drukte van belang. Het hele dorp had zich hier zo'n beetje verzameld, overal jeugd en een enorme gezelligheid. Prima ongedwongen sfeer. We hebben wat drankjes gehaald en zijn op het plein op de bankjes gaan zitten. Dit is echt de manier waarop je je zomeravond door wilt brengen. Prettige temperatuur, volop gezelligheid en geen enkel onvertogen woord. Wat een leven...
Voordat we echter die kant op gaan, gaan we eerst nog de Basiliek van Santiago de Cuba bezichtigen. Gelukkig schiet de chauffeur dit ook te binnen, hij was al richting Bayamo gereden. Dus de bus gekeerd en wij naar de Basiliek. Ach, het is een kerk, we hebben daar niet zoveel mee. Wel grappig dat er ook hier best veel geschooid wordt om zeep, pennen en geld. Leuk en handig, dat communistische en socialistische regime....
We bekijken de kerk en besluiten maar weer in de bus te gaan zitten, erg bijzonder was het niet. Wel heel druk, de kerk is dé bedevaartsoort van Cuba. Na een half uur heeft iedereen het ook wel gezien, en vertrekken we daadwerkelijk richting Bayamo. Zonder verdere stops onderweg, er valt namelijk niets te stoppen. Er is geen cafetaria waar we even koffie kunnen drinken onderweg.
In Bayamo aangekomen gaan we dan ook eerst naar een cafetaria. Gelukkig is er koffie, dat wil hier nog wel eens op zijn. Ze hebben een knoepert van een koffieautomaat staan, echter zonder espresso en cappuchino. Dus maar gewoon koffie. En voor Gea thee. Zowel de koffie als de thee waren best wel smerig. Anders dan we hier gewend zijn. Maar, dat was gezien de prijs ook niet verwonderlijk. De bus staat geparkeerd naast de cafetaria. We kijken precies op de achterkant van de bus uit, en zien opeens een oud Cubaantje, dronken als een meleijer, de bus gaan poetsen. Alleen de achterkant. Eerst met een vies lapje, daarna met z'n t-shirt. Komen we later bij de bus, staat hij dus netjes bij de ingang met z'n hand op. Bijna iedereen gaf 'm een fooi. Volgens mij heeft dat mannetje in een dag nog nooit zoveel geld opgehaald.
Verder naar het hotel. Ligt midden in het centrum van Bayamo, aan het hoofdplein. Werkelijk een prachtig plein met heel veel bankjes een een serene rust. Dat belooft wat, we hebben nu al zin om op de bankjes te gaan zitten. Maar, eerst lunchen in de naastgelegen cafetaria. Lekker en simpel (kippesoep met broodjes).
Na de lunch neemt Tania ons mee naar de lokale Casa de la Trova (het muziekhuis). Hier wordt muziek gemaakt en krijgen we een erg lekkere cocktail, waarvan we zelf kunnen bepalen hoeveel rum er in gaat. Nou, je weet het dan wel....
Na een uurtje zijn we terug gegaan naar het hotel. Dan zijn ook de kamers gereed en kunnen we hier naar toe. We moeten zelf de koffers 2 etages omhoog sjouwen langs een best wel smalle trap. Bij onze kamer aangekomen krijgen we de deur niet open. Is een handigheidje, maar dat leren ze ons snel. De kamer is erg klein, de douche nog kleiner. Alles hangt als los zand in elkaar en het uitzicht is ook erbarmelijk. Dit is toch echt wel het slechtste hotel waar we ooit hebben gezeten. Eén grote bende. Maar ach, het is voor één nacht, dus we houden het wel uit (later gaan we douchen, komt er bijna geen water uit de kraan. En moet je het douchegordijn open laten, anders heb je maar 50cm, en dat is ongelogen, de ruimte om je te wassen).
Na het wegzetten van de koffers zijn we weer naar de lobby gevlucht. Zoals iedereen. We krijgen een welkomstdrankje (Cuba Libre met wel erg weinig rum). We houden het hier dan ook snel voor gezien en gaan de gezellige stad in. We lopen over het mooie plein richting de winkelstraat. Een heuse straat met winkels. Dat hadden we nog niet gezien hier.
Halverwege was er een festival waar door leerlingen van de militaire school gedanst werd op de typische Cubaanse muziek. De salsa dus. Hebben we even naar staan kijken.
De winkelstraat was leuk om te zien, maar stelt weinig voor eigenlijk. Wel voor de Cubanen, maar die zien dat dan ook anders. De straat op zich was echter wel weer leuk.
Gea kocht nog een stel slippers, want op het plein liep een oude mevrouw op wel heel oude en versleten slippers. Die dingen kosten, omgerekend, nog geen twee euro.
Dus wij weer terug naar het plein, gezellig op een bankje gaan zitten onder de bomen, in de schaduw. Samen met Ron, Corrie, Nico en Tinie. Hier hebben we gezellig zitten kletsen en drinken. Wat een goed leven zo. En maar kijken of we de oude mevrouw met de versleten sloffen weer konden vinden. Maar helaas. Pas toen we terug liepen naar het hotel zagen we haar zitten. Gea heeft haar oude sloffen geruild voor nieuwe. Wat was ze daar blij mee....
Terug in het hotel gedouched (met wel erg weinig water, haar wassen zit er hier al helemaal niet in). En dan even lekker zitten, wachten tot we weer kunnen eten. Tania kent hier een leuk plekje. Een particuliere eetgelegenheid (wel een echte en dus een goede) gerund door een jonge man (een lekker ding volgens Tania). We zullen zien!
Om 20:00 vertrekken we te voet naar het restaurant. We komen aan en lopen dwars door de woning naar de achtertuin. Onderweg iedereen netjes een handje gegeven, we zijn tenslotte op visite nietwaar. In de tuin staan de tafels al helemaal klaar. Wat er precies misging is onduidelijk, maar er was maar nét genoeg serviesgoed voor ons allemaal. Maar het eten was voortreffelijk. Met liefde klaargemaakt, en met evenzoveel liefde opgegeten. Helaas was de wijn redelijk snel uitverkocht, maar dat is niet anders.
Na de maaltijd zijn we teruggelopen naar het hotel. Op het plein was het een drukte van belang. Het hele dorp had zich hier zo'n beetje verzameld, overal jeugd en een enorme gezelligheid. Prima ongedwongen sfeer. We hebben wat drankjes gehaald en zijn op het plein op de bankjes gaan zitten. Dit is echt de manier waarop je je zomeravond door wilt brengen. Prettige temperatuur, volop gezelligheid en geen enkel onvertogen woord. Wat een leven...
Unable to Launch Flash Player
This message is being displayed because the browser was unable to load the Flash Player required to display this content.
There are several possible causes for this;
- Your current Flash Player is outdated or it is not installed on your system. Download the latest Flash Player.
- Your browser does not have JavaScript enabled, this is required to load the Flash content.
- The Theme file used to generate this site may be missing the required JavaScript to launch the Flash player.
12 april 2008 - dag 10 van de reis.