Zit toch
al de hele dag dat liedje van de Andrew Sisters in
mijn hoofd: "If you ever come to Trinidad, it'll
make you feel so very glad". En dan met name het
refrein: "Drinkin' rum and Coca Cola...".
Vandaag gaan we dus van Cienfuegos naar Trinidad. Na een geweldige rustige en stille nacht in ons superdeluxe hotel was het heerlijk opstaan vanmorgen. Uiteraard ontbijt, en om 09:00 stond Tania al weer klaar om ons de dag door te brengen. Voordat we naar Trinidad rijden gaan we eerst nog het centrum van Cienfuegos in. Wij hadden dat gisteravond natuurlijk al gedaan, maar de rest nog niet. Dus met de bus naar het centrum, en vanaf de hoofdstraat door de winkelstraat naar het plein gelopen. In de hoofdstraat zat o.a. een winkel voor de lokale bevolking, waar je alleen met de lokale Peso kunt betalen. Niet met de CUC, de toeristen-peso. Even navragen: Eén CUC is 24 pesos. En voor die 24 pesos kan een Cubaan best veel kopen. Een pakje sigaretten kost hier 0,23 CUC. Dus als we en pesos (CUC) fooi geven, geven we al 20% van een standaard maandsalaris. Want, elke Cubaan krijgt per maand 125 pesos. Of ie nou werkt of niet.
In die winkel kon je ook je nagels laten doen. Helaas voor Gea geen klanten vanmorgen.
Op het plein, een heel mooi plein overigens, aangekomen hebben we daar even wat rondgelopen, en hebben we nog een kop koffie gedronken voordat we verder gingen rijden.
Trinidad is een stadje van 13.000 inwoners, en niet zo modern als Cienfuegos of Havanna. En ligt 80 kilometer verderop. 80 Kilometer over landweg-achtige wegen, met een snelheid van zo'n 100km/u. Ja, die chauffeurs weten wel wat doorrijden is. Totdat we werden aangehouden door de politie. En dat moet je hier op Cuba niet willen. Gelukkig voor de chauffeur betrof het alleen een controle van de papieren. Oja: En of ze een pen hadden voor de agent. Zonder problemen konder we dus naar de volgende stop. Ergens langs de kant van de weg. Want, hier liepen erg veel landkrabben. In de berm, en op de weg. Hetgeen dus resulteerde in een bijzonder smeuïg, stinkend wegdek, want veel van die beesten werden gewoon plat gereden. Maar in de bosjes liepen er duizenden. Je hoorde overal geritsel. Brrrr... Na de nodige och's en ah's en foto's weer de bus in, gauw verder naar Trinidad.
In Trinidad aangekomen zijn we eerst een bezoekje wezen brengen aan de lokale pottenbakker. Leuk om te zien, en daar houdt het ook op. Dus weer rap de bus in, verder naar het oude gerestaureerde centrum. Da's een centrum waar geen auto's mogen komen (van de toeristen althans) en waar je je in de 18e eeuw waant. Inclusief wegdek van kasseien en andere ongemakken. Ziet er erg mooi uit, maar heel erg anders dan we ons hadden voorgesteld. We hadden van Trinidad wel een meer moderne stad verwacht, en dat is het juist niet. Maar wel erg indrukwekkend, met al die pastelkleurige oude gebouwen.
Gelukkig had Gea weer een nieuwe voorraad zeepjes en pennen in d'r tas, want die gingen er in rap tempo doorheen. Als ze ook eenmaal in de gaten hebben dat je deze zaken bij je hebt, komen ze echt wel vragen of ze een pen of stukje zeep mogen hebben. En dan heeft iedereen opeens 6 opa's en 27 kinderen... En die moeten allemaal schrijven en wassen. Jaja.
Als eerste hebben we een huis van een inwoner van Trinidad bezocht, om te zien hoe ze daar zo'n beetje leven. En dat is heel karig allemaal. Niets geen luxe, op de kleuren TV en de DVD speler na dan. Indrukwekkend om te zien dat men zo óók gewoon gelukkig is.
Volgende stop was een lokale kroeg. Hier kregen we Canchánchara, de typische drank van deze streek die is samengesteld uit een mix van rum, honing en citroensap. Lekker fris wel, ondanks de hoeveelheid alcohol die er in zit. Uiteraard staat ook hier weer een bandje te spelen. Aangezien het nogal heet is in Trinidad, en het zo'n beetje midden op de dag is, is het wel lekker om eventjes in de schaduw te zitten. Maar niet te lang, op naar de lunch. Uiteraard ook weer in Trinidad. Op de achterplaats van een huis, waar je zo aan voorbij zou lopen. Broodje tonijn en een fles water. We zaten met 4 koppels aan een tafel, en bij afrekenen moesten we even 124 CUC dokken. Ofwel zo'n 30 CUC per koppel. In lokaal geld bijna 6x een maandsalaris. Dat vonden wij zelfs wat te gortig, maar de waardin hield voet bij stuk. Want dat gaf de rekenmachine namelijk aan..... We hebben haar maar even uit de droom geholpen en haar voorgerekend dat het toch een heel stuk minder moest zijn. Jammer, weer geen goede week.
Na de lunch hebben we nog wat rondgelopen in deze bijzondere stad. Toen weer op naar de bus, die ons naar het hotel voor de komende 2 nachten brengt. En weer een prachtig resort. Nu met allemaal kleine bungalow'tjes. Trinidad ligt op een berghelling gebouwd, en het resort ligt nog net even wat hoger op de helling. Ons hutje staat echt helemaal vooraan. Dus vanaf het bed hebben we een fantastisch uitzicht over Trinidad. Echt zondermeer geweldig.
Eerst maar eens eventjes zwemmen in het zwembad. En natuurlijk een Cuba Libre (Drinkin' rum and Coca Cola...). Beetje liggen, beetje slapen, bah wat een vervelende vakantie.
Op enig moment maar weer terug naar ons hutje, even douchen, en op naar de eetzaal. Waar een heerlijk lopend buffet klaar staat. Na het buffet konden we zó aanschuiven op het terras voor een voorstelling met zang (tja...) en dans (door 3 mooie dames :-)).
Morgen maar eens zien wat die dag ons weer brengt. We hebben de hele dag vrijaf, en het plan bestaat om te gaan duiken in de Caraïbische Zee. Inderdaad, erg vervelend allemaal.
Vandaag gaan we dus van Cienfuegos naar Trinidad. Na een geweldige rustige en stille nacht in ons superdeluxe hotel was het heerlijk opstaan vanmorgen. Uiteraard ontbijt, en om 09:00 stond Tania al weer klaar om ons de dag door te brengen. Voordat we naar Trinidad rijden gaan we eerst nog het centrum van Cienfuegos in. Wij hadden dat gisteravond natuurlijk al gedaan, maar de rest nog niet. Dus met de bus naar het centrum, en vanaf de hoofdstraat door de winkelstraat naar het plein gelopen. In de hoofdstraat zat o.a. een winkel voor de lokale bevolking, waar je alleen met de lokale Peso kunt betalen. Niet met de CUC, de toeristen-peso. Even navragen: Eén CUC is 24 pesos. En voor die 24 pesos kan een Cubaan best veel kopen. Een pakje sigaretten kost hier 0,23 CUC. Dus als we en pesos (CUC) fooi geven, geven we al 20% van een standaard maandsalaris. Want, elke Cubaan krijgt per maand 125 pesos. Of ie nou werkt of niet.
In die winkel kon je ook je nagels laten doen. Helaas voor Gea geen klanten vanmorgen.
Op het plein, een heel mooi plein overigens, aangekomen hebben we daar even wat rondgelopen, en hebben we nog een kop koffie gedronken voordat we verder gingen rijden.
Trinidad is een stadje van 13.000 inwoners, en niet zo modern als Cienfuegos of Havanna. En ligt 80 kilometer verderop. 80 Kilometer over landweg-achtige wegen, met een snelheid van zo'n 100km/u. Ja, die chauffeurs weten wel wat doorrijden is. Totdat we werden aangehouden door de politie. En dat moet je hier op Cuba niet willen. Gelukkig voor de chauffeur betrof het alleen een controle van de papieren. Oja: En of ze een pen hadden voor de agent. Zonder problemen konder we dus naar de volgende stop. Ergens langs de kant van de weg. Want, hier liepen erg veel landkrabben. In de berm, en op de weg. Hetgeen dus resulteerde in een bijzonder smeuïg, stinkend wegdek, want veel van die beesten werden gewoon plat gereden. Maar in de bosjes liepen er duizenden. Je hoorde overal geritsel. Brrrr... Na de nodige och's en ah's en foto's weer de bus in, gauw verder naar Trinidad.
In Trinidad aangekomen zijn we eerst een bezoekje wezen brengen aan de lokale pottenbakker. Leuk om te zien, en daar houdt het ook op. Dus weer rap de bus in, verder naar het oude gerestaureerde centrum. Da's een centrum waar geen auto's mogen komen (van de toeristen althans) en waar je je in de 18e eeuw waant. Inclusief wegdek van kasseien en andere ongemakken. Ziet er erg mooi uit, maar heel erg anders dan we ons hadden voorgesteld. We hadden van Trinidad wel een meer moderne stad verwacht, en dat is het juist niet. Maar wel erg indrukwekkend, met al die pastelkleurige oude gebouwen.
Gelukkig had Gea weer een nieuwe voorraad zeepjes en pennen in d'r tas, want die gingen er in rap tempo doorheen. Als ze ook eenmaal in de gaten hebben dat je deze zaken bij je hebt, komen ze echt wel vragen of ze een pen of stukje zeep mogen hebben. En dan heeft iedereen opeens 6 opa's en 27 kinderen... En die moeten allemaal schrijven en wassen. Jaja.
Als eerste hebben we een huis van een inwoner van Trinidad bezocht, om te zien hoe ze daar zo'n beetje leven. En dat is heel karig allemaal. Niets geen luxe, op de kleuren TV en de DVD speler na dan. Indrukwekkend om te zien dat men zo óók gewoon gelukkig is.
Volgende stop was een lokale kroeg. Hier kregen we Canchánchara, de typische drank van deze streek die is samengesteld uit een mix van rum, honing en citroensap. Lekker fris wel, ondanks de hoeveelheid alcohol die er in zit. Uiteraard staat ook hier weer een bandje te spelen. Aangezien het nogal heet is in Trinidad, en het zo'n beetje midden op de dag is, is het wel lekker om eventjes in de schaduw te zitten. Maar niet te lang, op naar de lunch. Uiteraard ook weer in Trinidad. Op de achterplaats van een huis, waar je zo aan voorbij zou lopen. Broodje tonijn en een fles water. We zaten met 4 koppels aan een tafel, en bij afrekenen moesten we even 124 CUC dokken. Ofwel zo'n 30 CUC per koppel. In lokaal geld bijna 6x een maandsalaris. Dat vonden wij zelfs wat te gortig, maar de waardin hield voet bij stuk. Want dat gaf de rekenmachine namelijk aan..... We hebben haar maar even uit de droom geholpen en haar voorgerekend dat het toch een heel stuk minder moest zijn. Jammer, weer geen goede week.
Na de lunch hebben we nog wat rondgelopen in deze bijzondere stad. Toen weer op naar de bus, die ons naar het hotel voor de komende 2 nachten brengt. En weer een prachtig resort. Nu met allemaal kleine bungalow'tjes. Trinidad ligt op een berghelling gebouwd, en het resort ligt nog net even wat hoger op de helling. Ons hutje staat echt helemaal vooraan. Dus vanaf het bed hebben we een fantastisch uitzicht over Trinidad. Echt zondermeer geweldig.
Eerst maar eens eventjes zwemmen in het zwembad. En natuurlijk een Cuba Libre (Drinkin' rum and Coca Cola...). Beetje liggen, beetje slapen, bah wat een vervelende vakantie.
Op enig moment maar weer terug naar ons hutje, even douchen, en op naar de eetzaal. Waar een heerlijk lopend buffet klaar staat. Na het buffet konden we zó aanschuiven op het terras voor een voorstelling met zang (tja...) en dans (door 3 mooie dames :-)).
Morgen maar eens zien wat die dag ons weer brengt. We hebben de hele dag vrijaf, en het plan bestaat om te gaan duiken in de Caraïbische Zee. Inderdaad, erg vervelend allemaal.
Unable to Launch Flash Player
This message is being displayed because the browser was unable to load the Flash Player required to display this content.
There are several possible causes for this;
- Your current Flash Player is outdated or it is not installed on your system. Download the latest Flash Player.
- Your browser does not have JavaScript enabled, this is required to load the Flash content.
- The Theme file used to generate this site may be missing the required JavaScript to launch the Flash player.
7 april 2008 - dag 5 van de reis.